Wa moe ne mens meer hebben....
Zon - zee - mtb !!
Weer een zalige editie.
De 11 uur durende rit naar de Côte d'Azur heb ik er zeker voor over.
24° C bij het aankomen. Jammer van de jaarlijkse file om je startnummer op te halen.
1140 km autostrade zonder file en dan een uur aanschuiven.
In het vertrouwde Pierre et Vacance weer gelogeerd.
's Anderendaags al direct aan de bak. Vroeg uit de veren, ttz bijna overslapen, en te vierklauwe naar de startzone op de Base Nature. Frisjes.... iedereen staat te klutteren van de kou aan de start.
Met enkele minuten vertraging trekt de meute zich snel op gang. De storm van vorig weekend zorgt er voor dat we al direct door een grote modderplas moeten. Eens daardoor vliegt het vooruit. De eerste 7 km zijn vlak en dat zorgt voor een langgerekt peloton. De eerste klim met max 25% stijging kondigt ineens ook de eerste technische afdaling aan: de Fournel (tot 23% daling). Beneden kom ik nog door in 125° positie.
In de kilometers die volgen wordt ik regelmatig voorbijgestoken. Het gaat snel dit jaar.
Ik voel me nochtans goed in mijn sas. Enkel op de heel technische afdalingen ben ik minder op mijn gemak. De val van Spanje 2014 is toch blijven hangen.
Halfweg gaat het prima en kan ik enkele concurrenten bijhouden.
Op 15 km van de meet volgt de Côte de Bougnon met een stijgingspercentage tot 16,5%.
Steeds heb ik het gevoel dat ik er dan bijna ben maar de klim die hierop volgt is lang en in verschillende trappen. Nepen van 16,8 over 17,3 tot jawel 23,2% over 1 km.
Met nog 13 km te gaan en van op 220 m hoogte is het nu volop dalen tot aan de zee.
Op een singletrack heb ik meermaals chain-suck en moet ik 2x van de fiets. Ik verlies hier enkele kostbare minuten en plaatsen. De tweede keer moet ik zeker 20 renners laten voorgaan.
In de laatste vlakke kilometers kan ik nog enkele tegenstanders remonteren. Ik kom aan in 2u23', zo'n 9 minuten sneller dan vorig jaar. Toch ben ik 27° master³ terwijl vorig jaar 21°. Maar tevreden in dit internationale gezelschap.
Op vrijdag met Bart de marathon recreatief gereden. In de file tussen de recreanten wordt pas duidelijk hoe gevaarlijk de afdalingen kunnen zijn. De heli vliegt af en aan om gewonden af te voeren.
Voor de rest is de Roc één grote mtb-kermis. Getuige hiervan volgend filmpje:
https://www.youtube.com/watch?v=6Or3u6DZHTE
Voor de 2° keer naar de prachtige Eifel.
De laatste weken amper getraind (trouw Aafke, drukte op het werk,...) en dus niet zeker van mij stuk.
Frisse benen, dat wel maar wetende dat er minimaal 4 uur moet gekoerst worden...?
Dit jaar koos ik voor een hotel iets dichter van Daun. Leuk hotelletje maar een luidruchtige groep recreatieve mountainbikers (neen, geen Hollanders) kruipt toch wel heel laat in zijn bed.
Al zenuwen bij het ontbijt en dus niet veel naar binnen te krijgen.
Aan de start in Daun veel volk op de been. Ik zie nog de start van de Ultra-marathon (100 km) met de grote kleppers.
Om 09u30 is het onze beurt om voor de Marathon van 85 km. Met stuurnummer 1011 sta ik helemaal voorin. Geen startklim hier maar een afdaling in het leuke stadje. Meteen rij ik aan kop en vreemd genoeg blijft dat zo de eerste 2 km. Nooit meegemaakt maar heel leuk. Bij de eerste gezapige klim wordt er overgenomen maar kan ik aanvankelijk goed mee. Wauw. Maar zoiets blijft natuurlijk niet duren. Maar zo zit je goed mee voorin. Het eerste uur blijft het vlammen. Het parcours is droog en de hellingen zijn niet steil maar vooral lang. In het tweede uur moet ik wat zoeken naar mijn eigen tempo en komen er vrij veel concurrenten voorbijgereden. Halfweg krijg ik het moeilijk. Mijn bovenbenen beginnen al goed te verzuren. Resultaat van te weinig training. Ik kan nergens echt aanpikken en alleen rijden is afzien. Gelukkig kan ik mij in een groepje van 6 nestelen en dan schuiven de kilometers wat vlotter. Op 20 km van de meet begin ik de kilometers echt af te tellen en dat helpt. Enkele lange afdalingen zorgen er voor dat ik mijn moraal kan hoog houden. Ik haal terug enkele renners bij. Op 13 km van de finish echter krampen in beide bovenbenen. Dat ziet er niet goed uit. Drinken dus! Dat helpt gelukkig en de laatste 10 km gaan nog vrij vlot. Naar het einde toe heeft de parcoursbouwer nog enkele pittige beklimmingen ingebouwd en daar slaan de krampen opnieuw toe. Uitgeput finish ik in 4u28', zo'n 22' later dan vorig jaar. Niet echt een goed gevoel maar toch goed voor een 5° plaats in mijn reeks achter 2 Duitsers en 2 Belgen.
De Vulkanbike is minder technisch dan de Ardennen maar het is toch een pittige marathon met 2000 hoogtemeters. Qua organisatie steken ze daar in Daun met kop en schouders boven de Ardennenklassiekers. Vriendelijke mensen, overal handgeklap langs de weg, om de km een hulppost van de brandweer. Na de Roc d'Azur is dit voor mij de beste organisatie.
Volgend jaar kom ik zeker terug maar dan kies ik voor de 60 km. Koersen van 3 uur liggen me een pak beter.
Uitslag cat. M3 85 km: http://coderesearch.com/sts/services/10050/492/l/ac/2576
Website Vulkanbike: http://vulkanbike.de/
12° editie van de Houffa-marathon - 12° deelname
Op het eerste zicht toch minder deelnemers dan vroeger. Vooral veel Nederlanders aanwezig en weinig bekend volk.
Na een korte opwarming samen met Jan Willems in de eerste startbox van de 70 km.
We mogen een snel en droog parcours verwachten. De zon is van de partij. Veel plezanter zo dan vorige week in Achouffe.
De start door de straten van Houffalize is zoals altijd snel maar ik kan me handhaven in de kop van het peloton. Op de eerste klim naar Saint-Anne kan ik ook vrij goed mee. Goeie start.
Na een half uur koers zit ik aan een gemiddelde van 25 km/u wat behoorlijk snel is.
De eerste 30 km gaan heel vlotjes. In het middelste gedeelte wordt het technischer met lange klims en pittige afdalingen. Ik krijg het dan ook moeilijker en diegenen waar ik daarstraks van wegreed, halen me terug in en moet ik laten gaan. Te weinig gedronken en/of gegeten? Ik probeer m'n kopje er bij te houden en tank nu tijdig bij. Vanaf km 50 wordt het terug minder technisch en gaat het weer beter. Ik haal nu zelf weer anderen in. Ik finish in 3u45'. Een uitslag is er niet te vinden en de ceremonie is een klucht. Klachten en vragen alom. Kan ook niet anders zonder controles onderweg. 1,5 dag na de wedstrijd nog steeds geen resultaten on-line!! Je vraagt je af waarom je daar gaat koersen!
Vooral ook omdat ze geen respect hebben voor de +50'ers. Geen apart klassement.
Nu relatief rustige periode na 3 weken na elkaar. Volgende wedstrijd rij ik in Daun (D) op 12 september.
Altijd een beetje afwachten wat het wordt in Achouffe.
Sympathieke startplaats, dat wel. Maar aan de organisatie schort altijd wel iets. Geen water, geen WC-papier, te late ceremonie, ...
Droog heb ik hem ook nog bijna nooit gereden. Vreemd dat het halfweg augustus daar steeds regent.
Nu slechts lichte miezering maar het parcours ligt er bij momenten toch slijkerig bij.
In de groepsstart heb ik het lastig. Ben ik te warm gekleed of niet fris genoeg? In elk geval moet ik de omvangrijke kopgroep al snel lossen. Het kost me moeite om in een goed ritme te komen. Na een 10-tal km. lukt dat toch beter en kan ik een goed tempo rijden zonder echt diep te gaan.
Ik blijf op mijn positie en met een 2-tal collega's ga ik de laatste 10 km in. Op de laatste klim naar Achouffe kan ik van hen nog vlot wegrijden.
Ik word 56° algemeen op 196 starters en 5° in mijn reeks. Goed gevoel zonder echt diep te gaan.
Vorig jaar eerste plaats in mijn categorie, dus met grote verwachtingen weer naar Chimay.
Start voor de chrono van 65 km tussen 07u30 en 10u30. Aan de start redelijk wat bekenden: Roel - Niels - Carl - Donovan - Zoef - Bart - Geert - Sam - ... Zuid-West-Vlaanderen massaal aan de start.
Ik vertrek tegen 09u30. Het parcours ligt er redelijk goed bij en het gaat vlot in de eerste 10 km. Na een tijdje wordt het pittiger en begint het te regenen. Maar dat kan de pret niet drukken. Het blijft goed lopen maar na 42 km sta ik terug aan de start. Nog enkele andere chronorijders met hetzelfde probleem. Ergens moeten we een afslag gemist hebben en op het parcours van de 45 km terecht gekomen zijn. Jammer want met een gemiddelde van 21.5 km/u zou ik beslist weer eerste master3 geworden zijn. Frustrerend!
Een uitsmijterke.
Op het onverwachts ingeschreven voor een XC-wedstrijd vlakbij Calonge waar we op reis zijn.
De dag ervoor 15u in de auto gereden naar onze vakantiewoning.
Het Kampioenschap van Catalonië XC: 2 rondjes van 10 km. krinkeldewinkel door de bossen van Fornells de la Selva. 30°C...
Eigenlijk een parcours op mijn maat maar de warmte speelt de West-Vlaming hier wel parten. De pezige Spaanse concurrenten zijn dat duidelijk beter gewend. Op de 15 +50'ers wordt ik pas 12°.
Gemiddelde hartslag 180 bpm !!!
Wel een heel leuke ervaring. MTB leeft hier echt - veel volk - veel jeugd ook.
8° deelname in de Raid des Hautes Fagnes.
Opnieuw eentje met regen en modder ondanks de juni-maand.
De regen van de laatste dagen heft er voor gezorgd dat het parcours nog zwaarder ligt dan anders.
De traditionele steile startklim kruipt weer direct in de kleren en we zijn vertrokken voor 65 km.
De goeie vorm van de laatste weken is er toch stilaan uit.
Dit blijft toch de zwaartse en meest technische van alle Belgische marathons.
In 4u12' wordt de klus geklaard en dat is in vergelijking met de vorige edities niet slecht.
Ik eindig 7° en 108° algemeen op 733; zowat rond dezelfde plaats als de vorige jaren.
Nu relatieve rustige periode met het verlof die er aan komt.
2° deelname in de Transcollines vanuit Vloesberg voor de 80 km.
Droog parcours maar pittig. Veel hoogtemeters en net warm genoeg.
Twee jaar geleden reed ik hier knal verkeerd. Ook dit jaar is de bepijling niet ideaal voor wedstrijdrijders.
98 starters op de 100 km - 108 op de 80 km. Vrije start voor deze chrono.
Ik neem een snelle start op het aanvankelijk glooiend parcours. Na een uur haal ik 24 km/u. Dat zit goed. Ik haal nogal wat chronorijders in. Na het eerste uur loopt de snelheid duidelijk terug in de bossen met technische stukjes en pittige hellingen. Na 2 uur nog 22,5 km/u gemiddeld. In het derde uur wordt het echt zwaar en duidelijk bij iedereen. Mijn gemiddelde daalt naar 20 km/u. Aan de 3° bevoorrading moet ik even bijtanken. De zon komt er door en het wordt nog zwaarder. De laatste 15 km zijn weer wat rustiger maar de echt vaart is er uit. Gelukkig geldt dit voor iedereen.
Ik finish 15° algemeen en mag daar best tevreden mee zijn.
Volledige uitslag op: http://www.transcollines.be/
Ook alweer de 7° deelname in het Hageland.
Prachtig droog parcours - korte nijdige klims - leuke singletracks.
Ingeschreven voor de 50 km wegens vermoeid na Theux.
Samen met Paul Van Langenaeker gestart en ik moet zeggen... dat is vliegen in de bossen. Paul heeft een goede techniek en legt er de pees op. Na 15 km op een klim moet ik van de fiets en weg is ie. Maar ondertussen heb ik wel het goede ritme te pakken.
De 50 km is net lang genoeg om volop door te trekken tot het einde. De 80 km was hiervoor te lang geweest. Ik kom aan in 1u58' met een gemiddelde van bijna 25 km/u. Dat geeft een boost.
Ik word 22° op 328 deelnemers en 1° in mijn categorie +50. Jammer genoeg geen podium en prijzen maar enfin. Dat zijn we al gewend.
8° jaar op rij aan de start in La Reid
Ik kies de kortste wedstrijdafstand 50 km.
Op het droge parcours neem ik vlotte start al valt de startklim as usual wat tegen.
De hele wedstrijd zit ik in een goed ritme.
Na 10 km wordt ik bijgehaald door plaatselijke legende Marc Detaille die altijd een stuk voor me finisht. Ik hoor hem zwaar hijgen en neem me voor hem niet te laten voorgaan. Dat lukt en ik kan hem enkele minuten achter me houden.
Op een zwak moment na heb ik een goed gevoel en ik het klimmen gaat vlot. Goed gevoel!
Ik rij hier mijn beste tijd in 2u36' en wacht hoopvol op de uitslag. Met een 46° plaats op 399 starters mag ik zeer tevreden zijn maar de 5° plaats bij de M³ ontgoochelt me wel. Teken dat er volop gekoerst werd.
Met een kleine hartje afgezakt naar deze zware 4-daagse.
Laatste weken na de skivakantie was ik vermoeid en ziekjes. Trachea ontstoken - darmklachten - ...
Inspanningstest bij Hiko beloofde niet veel goeds. Koen raadde me aan de eerste dagen rustig te starten. Gelukkig gaven ze al niet te slecht weer uit.
Dag 1 Marche-en-Famenne - Houffalize 88.6 km - 2534 hm
Zware, technische rit. Ik start niet te snel maar weinig power in de benen. Het klimmen gaat zeer moeilijk en ik vraag me af wat ik hier 4 dagen kom doen. Ik kom volledig verzuurd aan na 5 uur. Goed voor slechts een 5° plaats op 10 masters +50. Meteen een serieuze achterstand op de nummers 1 & 2. De massage 's avonds maakt de reden duidelijk van te weinig kracht. De verzorger maakt de bloeddoorstroming in de billen vrij en belooft een betere 2° dag.
Dag 2 Houffalize - Werbomont - Houffalize 102 km - 2600 hm
Wedstrijd van bij de start tot aan de 3° bevoorrading na 77 km en dit - na de regen 's nachts - op een vettig parcours. De masseur had gelijk. Het klimmen gaat een pak beter en ik kan samen met Hilde en Peter een strak tempo aanhouden. Op 10 km van het einde van de race moet ik ze echter laten gaan maar ik hou er toch een 3° plaats aan over. In totaal 5.5 u in het zadel maar nu totaal geen spoor van krampen. Een stap vooruit.
Dag 3 Houffalize - Clervaux - Houffalize 96 km - 2800 hm
Wat vorige jaren een rustige etappe was, blijkt nu de zwaarste te zijn ondanks een drogere ondergrond. De parcoursbouwer heeft duidelijk nieuwe inspiratie opgedaan.
De eerste 27 km zijn wedstrijd en ook de laatste 15 km worden in tijdrit gereden. Dit wordt een lange dag met opnieuw 5.5 u op het zadel. In de 2 etappes word ik 2 x 2°. Gelukkig zijn de laatste 15 km niet te pittig en met Peter als gangmaker vlotte het zeer snel. De laatste paar km wordt er nog serieus doorgetrokken met Hans Planckaert. Ik sta 3° in de rangschikking met enkele minuten voor op een Hollandse concurrent.
Dag 4 Houffalize - Marche-en-Famenne 89 km - 2260 hm
54 km wedstrijd nog... De Hollander niet te zien aan de start maar je weet nooit. Samen met Peter houden we een goed tempo aan en dat stelt me gerust. Met de Mur de Borzée (31%) en de Col D'Haussiere staat er ons nog wat te wachten. Hilde haalt ons nog in met haar zoon en Peter schuift mee. Ik houd m'n tempo aan en finish als 3°. Andreas Suls (57) is met voorsprong eerste en metgezel Peter is dit jaar een stukje beter.
Samen met Hilde en zoon en Peter rijden we de 4-daagse uit. Een zware editie.
De eerste was een zware.
Ik had me het parcours droger voorgesteld. Vorig jaar was het nagenoeg droog maar dit jaar was niet alles uitgedroogd. En het is sowieso al een redelijk technisch parcours met veel stenen en wortels. Pittig en fris (4°C).
De eerste 2 uur gingen vlot. In het spoor van ene Sebastien Valcozziena kon ik een strak tempo aanhouden. Maar na 2 uur was 't beste er af en kreeg ik het heel moeilijk. Een beetje te weinig gedronken en gegeten ook? Op momenten zat ik echt in het tempo van de recreanten. De laatste 10 km waren weer beter.
Ik finishte in 3u42'; toch een kwartiertje langer dan vorig jaar maar op een natter parcours. Goed voor een 30° plaats op 114 starters op de 65 km.
We kunnen er weer aan beginnen...
Met de eerste lentekriebels start ook het seizoen en eindigt de wintervoorbereiding.
Hopelijk kan ik de rollen nu definitief wisselen met de weg.
Met één ding voor ogen... op de weg moet je wat geluk hebben. R.I.P. Patrick Gaudy.
Opnieuw een seizoen met de kleuren van HIKO Ninoptics Cycling Team. Nieuwe kleuren.
Zondag de kop eraf. Op naar Thuin voor de 65 km chrono.
