Corratec te koop

[b]Item:[/b] Corratec Revolution carbon 12/2011 - maat M
[b]Plaats:[/b] Wervik
[b]Staat:[/b] 9/10
[b]Reden van verkoop:[/b] aankoop 29er
[b]Prijs en voorwaarden:[/b] 1250 €
[b]Wijze van verzenden:[/b] af te spreken
[b]Extra Info:[/b]
* frame carbon TCM-technology maat M - 26"
* nieuwe wielen DT Swiss X1900
* nieuwe Magura schijfremmen MTS
* Fox-vork F-serries
* voorderailleur XT
* nieuwe achterderailleur XT
* nieuwe XTR-ketting
* nieuwe XT-cassette 36
* nieuwe bracket XT
* cranck XT
* nieuw zadel Specialized Phenom
* stuurpen Ritchey WCS
* nieuwe handvaten
[b]Afbeeldingen:[/b]

Roc d'Azur - Fréjus

Op naar de zon voor de alweer fantastische afsluiter van het seizoen.
In februari schreef ik me al in voor de Master Roc. Vorig jaar waren alle wedstrijden volgeboekt. In totaal 19200 deelnemers over de 5 dagen.
Dit jaar de 30° editie maar toch merkbaar minder volk. Op de Master Roc 960 deelnemers waar er 1900 toegelaten werden.
Overigens een prachtige organisatie maar het moet gezegd... duur zijn de inschrijvingen wel. En de crisis laat zich wel voelen dan.
Bij het afhalen van mijn stuurbord toch serieus wat stress. Ik had het juiste medisch attest niet bij. Vorig jaar telde mijn vergunning hier voor maar dit jaar niet meer. Nogal wat buitenlanders stonden daar te stressen. Gelukkig kon men van thuis uit de door de dokter getekende vergunningsaanvraag doormailen.
Mooi weer bij aankomst 24°C. Terwijl het in Belgenland al deftig aan het regenen was.
Donderdagmorgen al vroeg D-Day. Om 06u00 uit de veren om tegen 07u00 al aan de start te staan. Kwestie van redelijk vooraan te kunnen starten om 08u00.
De start van de Master Roc loopt aanvankelijk vlak en de eerste kilometers is het echt vlammen. Ik kan mijn positie redelijk goed houden maar door te lang in het rood te vlammen, lopen de benen ook snel vol. Ik moet op de eerste lange beklimming vrij veel renners voorbij laten gaan en zelfs in de eerste technische afdaling (tot -30%) van de Fournel kom ik niet op adem.

Met teammate Bart in steun probeer ik het goeie ritme te vinden. Tot aan de beklimming van de Bougnon (gem. 15%) halfweg is het zoeken. Bart pikt me daar weer op en vanaf dan loopt het beter. Ik zit tussen renners van mijn niveau en stilaan begin ik wat collega's bij te halen. De laatste 10 km lopen vnl. bergaf en op het laatste vlakke gedeelte kan ik nog een 3-tal renners bijhalen.
Ik finish in 2u29' op een 125° plaats algemeen en 14° op 261 masters3.

Toch een andere wedstrijd dan de Roc Challenge vorig jaar. De concurrentie was duidelijk zwaarder en het parcours toch minder zwaar.
Donderdag reed ik dan met Bart een groot deel van de Roc Marathon als toertocht en dat was echt genieten. Je ziet zo veel meer van de omgeving en ik kon de nieuwe fiets goed uittesten. 
Nu 3 weken geen fiets en dan kunnen we weer beginnen opbouwen naar het volgende seizoen...

Raid d'Englebert - Harveng

Met de nieuwe bike 29er en het goede gevoel van Bouillon op naar Harveng. Vorig jaar 16° algemeen en een parcours dat me wel ligt.
Op de nieuwe fiets zomerbanden die achteraf gezien te weinig profiel hadden voor het toch modderige parcours. Rond Mons moet het meer geregend hebben dan bij ons.
Deze raid was tevens het kampioenschap van Wallonië en daardoor stonden veel meer renners aan de start dan gedacht. Met 187 werd er nerveus gestart en met de vlakke aanloop in de eerste kilometers was het meteen vlammen.
Tussen de favorieten kan ik me een weg banen in de eerste 20. Mijn grote wielen doen het goed. Na 1 km net voor me een eerste valpartij met 3 renners. Ik kan ze net ontwijken. Een km verder wordt ik zelf aangetikt door Alexis Mathis die zich naar voren wringt. Ik val net niet maar nog een km verder kom ik zelf ten val na een slipper aan 30 - 35 km/u. Knal in de stenen op mijn linkerschouder, pijnlijk. Aan mijn fiets geen schade maar kleren gescheurd en overal schaafwonden. Iedereen zit nog dicht bij elkaar en dus vliegen de renners me voorbij. Ik verlies zo'n 30 plaatsen en heb moeite om het juiste ritme terug te vinden. Na enkele km lukt het beter en stilaan haal ik terug wat concurrenten in. Na 50 km rij ik een stukje verkeerd en van dan af gaan ook de krachten wat minderen. Het nieuwe versnellingsapparaat laat me wat zwaarder rijden en dat eist zijn tol. Op de terril krijg ik het zwaar en het tempo moet omlaag. 
Ik kan wel mijn positie houden en word 52° algemeen.

Jammer van de valpartij maar toch tevreden van de nieuwe bike.
Toch een goede voorbereiding voor de Roc d'Azur binnen 2-3 weken.

Grand Raid Godefroy - Bouillon

Korte nacht...
Om 02u00 in bed en er om 05u00 weer uit. Suf in de auto richting Bouillon - eigenlijk niet echt verantwoord.
Maar goed, het bloed kruipt waar het niet...
Aan de inschrijvingstafel typisch Waalse toestanden. Alsof men hier geen ervaring heeft...
Geen opwarming kunnen doen en maar net op tijd aan de start; gelukkig in de voorste gelederen tussen de licentiehouders.
Zeer snelle start (zonder startklim) en eerste kilometers in 4° positie mee. Al snel een kloof tussen de kopgroep en de rest. Het gaat heel vlot en snel richting de eerste off-roadstroken. Ik kan mijn positie goed houden maar op de eerste lange klim moet ik enkele jongeren laten passeren. Samen met een collega West-Vlaming maal ik de kilometers af. Om beurten rijden we elk een stuk op kop en zo houden we diegenen voor ons in het zicht. Vanuit de achtergrond komt niemand dichterbij.
Het parcours ligt redelijk nat maar blijft goed bereidbaar. Minder technisch dan in de Oostkantons.
Op 10 km van het einde moet ik mijn kompaan laten gaan. De snelle start eist toch wat zijn tol, maar ik hou hem in het vizier. Ondertussen wordt ik bijgehaald door een stoere 47-er die er meteen een goede snok aan geeft. Ik kan volgen en na de laatste bevoorrading kan ik zelfs nog afstand nemen. We halen 2 renners met pech in en op dat moment rij ik in 8° positie. Plots slaat het noodlot toe... mijn achterderailleur slaat in mijn achterwiel. Weg mooie positie en weg podium bij de masters...
De laatste 5 km leg ik te voet af en dat kost me zo'n 50 minuten. Doodzonde!
Ik word te voet nog 47° maar ben echt ontgoocheld.
Met nog 2 wedstrijden te gaan kort het seizoen nu snel in.

Houffamarathon 70 km

10° Houffa - 10° deelname.
Voor de 10° editie gaf Kurt Titeca de organisatie door aan een Waalse collega.
Het weer had die niet in de hand... Regen daags voordien had het droge parcours toch wat nat gemaakt maar niet in vgl met vorig jaar waar de sluizen wijd open stonden.
Voor de rest moet de nieuwe organisatie nog duidelijk wennen.
Qua bepijling zat het goed. Inschrijving en douches geen probleem.
Afspuitstand was ondermaats en vooral de uitslag laat te wensen over.
Ook de beloofde aparte categorie voor de masters 3 kwam er niet. Jammer...

Ik koos dit jaar voor de 70 km. Niet voor de 50 km om Paul Vanlangenaecker en Danny Flies te ontlopen. En wie stond er met mij in de eerste startbox op de 70 km? Ja dus...
Naar goeie gewoonte een snelle start in de straten van Houffalize. Ik kan in het zog blijven van de kopgroep. Op de steile klim om het dorp uit te rijden kan ik behoorlijk volgen en ik rij het veld in in een derde groepje. De eerste 10 km vliegen voorbij. Ondertussen is Paul me voorbijgereden. Ik kan het tempo goed volgen en moet enkel wat jongeren laten voorbijgaan. Rond km 20 komt Danny Flies me voorbij en bevind ik me rond plaats 40.
Een andere grijsaard van 47 hangt rond mijn positie en zal tot op het einde in mijn buurt blijven. Stefaan Heymans is me echter op één van de steilste eindklims te snel af. Ik moet van de fiets en weg is ie. 
Ik kom aan in 3U08' en dat is goed voor een 39° plaats op 308 finishers.
Opnieuw een top-40 plaats net als in Achouffe en veruit mijn beste tijd in de Houffa. Daarmee ben ik best tevreden al ontbreekt een podiumplaats dit jaar.

Achouffe

Op naar Achouffe. Donderdag al eens geoefend met een Choufke in een bol glas. En dat helpt...
Voor het eerst sinds lang dit jaar es op een droog parcours. Ok de voorbije jaren hielden we het in Achouffe niet droog.
Zonder al te veel zenuwen naar ginder en zelfs in de startbox weinig last van stress. Altijd een goed teken. Onverwachte support ook van Gino van Jokes werk.
De start in de wei naar beneden is er altijd eentje vollen bak. Gas vol open en duwen. In ongeveer 20° positie duik ik het eerste bos in en op de eerste klim vliegen een aantal jonge kadees me voorbij. Zo ook enkele van mijn rechtstreekse concurrenten. Paul Vanlangenaecker - meestal bij de eersten - rijdt me zoals verwacht voorbij maar anders dan anders kan ik redelijk op afstand volgen. Door het droge parcours vliegen de eerste kms voorbij en ligt het tempo - soms gevaarlijk - hoog.
Ik voel in de snelle afdalingen nog wat de schrik van de val in Malmedy en probeer steeds een spoor van een voorganger te volgen. Als ik dan ook nog eens een voorganger de prikkeldraad zie invliegen, hou ik het toch rustiger.

Zeer goed gevoel om mee in het tempo te kunnen rijden voorin de wedstrijd. Her en der rapen we zelfs iemand op. In de tweede helft van de race probeer ik mijn plaats te verzekeren en me niet te verbranden. Danny Flies rijdt me op 8 km van het einde voorbij maar ik kan het tempo niet volgen.
Op 5 km van het einde plots een verrassing. Paul rijdt achter me doordat hij platreed. Net op dat moment komt ook Belgisch kampioen Joris Massaer ons voorbijgereden (90 km) en Paul slaagt er in zijn tempo te volgen. Ik verbrand me daarentegen en ik moet de rol lossen. 
Ik realiseer me dat ik toch dicht bij een podium moet zitten achter Danny en Paul maar dat was zonder die 2 dekselse Nederlanders gerekend die de eerste 2 plaatsen bezetten. Maar goed... een 36° plaats algemeen op 190 starters is zeer goed. De 5° plaats bij de masters3 is licht ontgoochelend.

Malmedy

Met hoge verwachtingen afgezakt naar Malmedy voor de 65 km.
Veruit de zwaarste en meest technische van het rijtje. 
Voor het eerst met een "soigneur" mee... Mark Delporte stond me bij als chauffeur-pullenaangever-brilaanpakker.
De benen voelden bij de start alvast goed aan en vooraan in de startbox voelde ik me op mijn gemak.
De traditioneel heel steile en lange startklim verteerde ik goed en in een 100° positie (op 777 deelnemers) kwam ik boven.
Door de regen in de nacht voor de wedstrijd was het parcours eens te meer verzopen.
Dit maakt de wedstrijd extra lastig en vooral de eerste helft waar er vooral geklommen wordt, was zeer zwaar. Bij het klimmen moest ik telkens wat plaatsen vrijgeven maar in het afdalen pakte ik ze wel terug.

Tot boven op de skipiste van Ovifat ging alles goed. Echter in de afdaling op een track voor down-hill vloog ik de lucht in en met een salto kwam ik hard op mijn bovenrug terecht. Ik had één van de jumps niet gezien en vloog letterlijk een meter of tien boven de grond. Van de grond gaan, noemen ze dat...
Een beetje blijven liggen om de schade te voelen... oef, niks gebroken en de fiets nog heel. Een beetje van de kaart kon ik verder rijden maar in de volgende 5 km viel ik nog 2 keer. Vertrouwen een beetje weg en ploeteren in de modder. Jammer...
Iemand achter me die me een paar keer zag vallen, suggereerde dat ik in de "cirke" moest gaan.
Van op het plateau van de Hoge Venen loopt het tweede stuk wat gemakkelijker en kon ik mijn ritme weer oppikken. Tot de voorrem dienst weigerde en ik op steile afdalingen van de fiets moest. 
Toch haalde ik redelijk fris de eindmeet en finishte op een 114° plaats algemeen en 7° in mijn categorie op 72 masters³.

volledige uitslag op:
http://chronorace-web.cloudapp.net/Classements/classement.aspx?eventId=6150393167883&redirect=0&mode=large&scope=categ&srch=ma3&IdClassement=9422

filmpje van mijn esbatimenten op de klim aan de chateau en de finish op:
http://chronorace-web.cloudapp.net/video/videov3.aspx?eventId=6150393167883&redirect=0&mode=large&scope=categ&srch=ma3&IdClassement=9422&v=TgAAAB%252bLCAAAAAAABADsvQdgHEmWJSYvbcp7f0r1StfgdKEIgGATJNiQQBDswYjN5pLsHWlHIymrKoHKZVZlXWYWQMztnbz33nvvvffee%252b%252b997o7nU4n99%252f%252fP1xmZAFs9s5K2smeIYCqyB8%252ffnwfPyL29u99uvtw997%252bw0%252fvPdjdf3R%252f9%252bDBw08PdtK9%252b%252bnu%252fUc%252f%252fuzsxdnrb%252f8MNbv%252f8N69T%252b%252fv3n%252f48N7Bo%252f0HDz7d3dmxzU6%252bffzm9Pir%252fycAAP%252f%252fc2Vv904AAAA%253d

Trans-Collines Flobecq

De Trans-Collines in Vloesberg (Flobecq) had ik nog niet gereden.
Deze chrono ging pas voor de 3° keer door waarvan 2 x als chrono en nu pas eerst opgenomen in de O2MC.
Voor de streek - le pays de Collines achter Ronse - niets dan lof. Het is een prachtige, glooiende streek met veel bos. Het parcours was pittig met 1700 hm op 80 km. (vorige week 1000 hm op dezelfde afstand). Ondanks de droge aanloopweek, toch nog natte en slijkerige stukken dieper in de bossen waar wind en zon niet aankunnen. Her en der wat steile klims die eerder te voet moesten (soms wat van het goeie teveel) door de modder.
Met veel goeie wil had de organisator een week verlof genomen om de bepijling te verzorgen, maar dat viel dik tegen...
Na een vlotte start had ik snel door dat ik er alleen voor ging staan. Geen locomotiefjes of kompanen te bespeuren. Echter wel veel recreanten die ik voorbij moest; niet gemakkelijk om de soms smalle paadjes.
De bepijling was niet goed aangebracht. Soms lange stukken zonder pijlen waardoor je aan het twijfelen gaat en je snelheid matigt (stel dat ik verkeerd zit...). Soms waren de pijlen te vroeg aangebracht of dan weer te laat. Een splitsing met de andere afstanden (40 - 60 - 105 - 130 km) heb ik gemist (en ik niet alleen bleek later) en na 35 km stond ik weer aan de start! Prompt bracht de organisatie me terug met een camionette naar een punt waar zij dachten dat ik gemist had. Ondertussen had ik natuurlijk 10 km teveel op de teller. Ik herpakte me eens terug op het parcours maar de schwung was er toch wat uit. Restte me niks anders dan er een leuke training van te maken en vlotjes haalde ik de finish.
Aan de afspuitstand veel gemor over de bepijling.
Op de uitslag eindig ik op een 21° plaats op 85 deelnemers op de 80 km. Zonder misrijden zou dit met mijn rijgemiddelde van 19,7 km/u een 12° plaats opgeleverd hebben.
Goede training met het vooruitzicht op Malmédy binnen 2 weken.

Hagelandse chrono Langdorp

Enfin, een min of meer droog parcours!
Dat was lang geleden.
De Hagelandse chrono in Langdorp trekt altijd veel renners aan op zaterdag en biedt een mooi en gevarieerd parcours van 80 km. aan. Slechts 1000 hm maar toch een pittige rit met veel singletracks in de bossen.
Geen gezamenlijke start maar een tijdrit te starten tussen 8 en 12 uur.
Tegen 10 uur kon ik starten en meteen vond ik een goed ritme. In zo'n chrono hang je een beetje af van diegenen die rond jou hangen. Pas na de eerste bevoorrading viel ik samen met een groepje met 2 mannen die respectievelijke Kirsten Achten en Isabelle Vandevoorde op sleeptouw namen en uit de wind zetten. Dit was voldoende om er een goed tempo op na te houden. Man, man, die dames kunnen echt wel stoempen, hoor. Ze eindigden dan ook als 2° en 3° bij de dames.
Aan de 2° bevoorrading stopten zij en reed ik alleen verder. Ik kreeg het nu wat moeilijker en tussen km 40 en 50 schoven de kms duidelijk wat trager. Ik kwam ook nog eens goed ten val, knal over mijn stuur op mijn helm. Wat later voorbij de 3° bevoorrading werd ik bijgehaald door het zelfde groepje van daarstraks maar ze waren al één van hun hazen kwijt. Wat verder verloren de lady's ook nog hun 2° haas van dienst met krampen. Ik bleef min of meer in hun buurt en kon het tempo van andere renners nog vrij goed aan.
Ik finishte in 3u44' en werd daarbij 128° algemeen (op ong. 600) en 5° master³. Best een goed resultaat en vooral een goed gevoel in de benen.

Volledige uitslag op:  http://www.mtbteamlangdorp.be/chrono/uitslag/2013.html#50

Nu op naar Flobecq komende zaterdag.

BK Theux

Met Waimes in gedachten was het nu kwestie van in Theux aan de start te komen met frissere benen. Dat hoopte ik toch. Een bezoekje aan m'n trainer toonde aan dat de benen goed verzuurd waren. Met goed gedoseerde trainingen en 2 courreur-massages kon ik toch met een beter gevoel naar Theux afzakken. Ik had me tegen m'n gewoonte in ingeschreven voor de langste afstand, 90 km, want dat was de enige afstand die meetelde voor het BK marathon.
Tussen de oudjes in Masters3 hoopte ik op een goed resultaat. In een aparte startbox voor M2 en M3 stonden we met 28 50-ers aan de start.
Alles liep die ochtend zoals ik het wou en zowaar zonder zenuwen kwam ik aan de start.
Op de steile startklim kon ik mee met de groep en dat gaf zo'n boost dat ik boven vlot mee versnelde in het zog van de groep. Meestal moet ik hier al heel wat plaatsen prijsgeven terwijl ik nu mee was met betere renners dan ik.
De eerste km's vlogen voorbij... de 5 - 10 - 15 - 20 km-borden volgden elkaar rap op.
In één van de riviertjes die moest gekruist worden reed ik echter vooraan lek. Na kop een uur rijden. In 3'15" was ik terug op pad wat héél snel was maar waarschijnlijk iets te snel. Vermoedelijk stak ik mijn voorwiel iets scheef in de vork waardoor mijn remblokken rapper sleten. Het was zo al héél modderig waardoor de remmen geteisterd werden maar door het slepen was de voorrem na 30-35 km aan het dichtslaan. Ik stopte 4 keer om mijn wiel in en uit te steken maar bij de 4° keer kreeg ik mijn  wiel er zelfs niet meer in. Ik verloor 20 minuten en na 50 km moest ik de strijd staken. Mijn voorwiel draaide helemaal niet meer.
Slechts 14 van de 28 M3 finishten en mocht ik kunnen uitrijden zonder pech had ik een mooie plaats behaald. Misschien wel top-5.
Goeie benen, geen rug- nekpijn maar materiaalpech. Om te balen.
Maar toch hou ik er een goed gevoel aan over. De trainingen beginnen goed te redeneren.
Met dank aan trainer en masseur..

Les Cîmes de Waimes

Altijd leuk terugkeren naar Waimes, ook al is het één van de verste verplaatsingen.
In de buurt van Ovifat op de Hoge Venen. Enkele weken terug was ik er nog op weekend met de voeten in de sneeuw.

Met het idee om een podiumplaats te halen, want beter getraind deze winter en vorig jaar vierde M3, hoopte ik op goede benen. De dagen voordien voelden die niet ok aan doordat ik de week ervoor zwaar had getraind.
Bij de opwarming ging het nog redelijk maar bij de start voelde ik onmiddellijk de benen vollopen. Van de eerste tot de laatste km zou ik pijn in de bovenbenen voelen. Resultaat: nekpijn, rugpijn, zware armen, ... kortom eentje om rap te vergeten, maar toch eentje om van te leren.
Het parcours was vrij nat en de wortels van de dennenbomen leken nog meer dan anders hoger uit te steken.
Ik reed dezelfde tijd als vorig jaar maar dat kon me niet opbeuren. Ik eindigde slechts 9° in mijn categorie en 153° algemeen. Op naar de volgende...

La Trace d'Hez - Tangissart

La Trace d'Hez in Tangissart - off all places - staat altijd in voor een prima organisatie. Ware het niet van het vroege startuur om 8u00...
Je zorgt maar best dat je vroeg uit de veren bent om voorin te kunnen starten.
Om files te vermijden op de eerste singletracks had de parcoursbouwer een plaatselijke lus verzonnen alvorens een nieuwe singletrack in te duiken. Dat lukte dus niet! 
Op de startklim vlogen de jonge gasten me al snel voorbij en na de eerste lus moet ik al zowat in 100° positie gezeten hebben. Op die eerste singletrack was er van rijden al geen sprake meer. We stonden gewoon stil. Op dat moment niet eens zo erg want net als in Thuin reed ik direct diep in het rood, plaffoneren noemen ze dat, zeker? Dus op adem komen kwam op dat moment goed uit maar de tijdverschillen op de uitslag achteraf smaakten toch wat zuur.
Het duurde meerdere km's om het juiste ritme te vinden en ondertussen werd ik steeds maar ingehaald en kon ik nergens aanpikken. Er werd serieus gevlamd op het droge maar toch technische parcours.
Halfweg lukte het me toch om een groepje van 5 te volgen en hoe meer het einde naderde hoe beter het begon te vlotten. Ik haalde terug wat renners in.
Ik reed de 70 km in 3u37' en behaalde daarmee slechts een 138° plaats op 304 starters.
Jammer genoeg geen apart klassement voor de oudjes...

Chrono Thuin

De kop is er af!

In de nieuwe tenue van MTS - Vermo Off Road Team - net op tijd klaar - zakte ik af naar Thuin voor de eerste chrono van het nieuwe seizoen.
In Thuin zelf waren ze er niet gerust in. De sneeuwval van vorige week zorgde er voor dat de lange afstand werd afgelast. De 65 km ging wel door.
De dooi zorgde voor een zeer modderig parcours. Een parcours dat sowieso al redelijk technisch is maar nu door de modder herschapen was tot één modderbrij.
De langste 65 km die ik ooit reed, denk ik.
Met een gemiddelde van 15 km/u finishte ik 26° algemeen op 147 deelnemers.
Een goede voorbereidingswedstrijd waar één en ander uit te leren viel voor wat komt.