Voor mijn 5° deelname in Theux koos ik wijselijk voor de 50 km. Maar met 1400 hm wel een potige 50 km met 13 genummerde hellingen. Op de 70 km amper 30 hm meer.
Op een droog parcours haalde ik toch maar een gemiddelde van 17,2 km/u.
Weer hetzelfde scenario van altijd. Vooraan op de eerste startrij en al vlug naar een 40° plaats verwezen na de startklim (1,1 km à 7.5%). En dan maar hopen dat er niet te veel masters³ voorop zitten.
Bij het klimwerk weer last van rugpijn en ik ondervind dat met een andere positie op het zadel het klimmen beter gaat (moet toch nog es laten nakijken).
Om de 3 km krijgen we een nieuwe klim onder de wielen geschoven tot aan de 1° bevoorrading op 27.5 km. Daar kom ik door op een 52° plaats. De volgende 10 km zijn iets rustiger (nou ja). Met het warme weer geraken de bidons vlug leeg. Gelukkig staat Sharon langs de weg met een verse bidon water (merci). Ik kan mijn plaats ongeveer behouden en verteer de lastige klim naar het kasteel van Franchimont (310 m. met gemiddeld 12.5%) goed. Le Staneux is na 40 km de volgende klepper met 11.5% en deze kruipt serieus in de kleren. Ik moet meerdere plaatsen prijsgeven. De slotkm's zijn zeer zwaar: de 2 laatste klims richting finish zijn 1500 (7%) en 1200 meter (9.5%) lang. Ik weet in de laatste km nog een 4-tal af te schudden en een geluk want die extra seconden leveren me achteraf gezien een podiumplaats op. Ik finish in kop 3u00 op een 67° plaats algemeen op 420 starters en haal hiermee de 3° plaats bij de masters³. De 4° master volgt slechts op 3 seconden. Ook de 1° en 2° liggen maar 2 seconden uit elkaar. De Duitser Heinz Schuller wordt eerste. Ik volg op een 2.5' van deze kranige ouwe rakker.
Volledige uitslag op http://www.chronorace.be/web2/Classements/classement.aspx?eventId=5888400162824&mode=large&scope=categ&srch=ma3&IdClassement=8143
Organisatie: http://www.ardennes-trophy.be/NL/index.php
Foto's op: http://www.sportograf.com/en/shop/search/1516/2022
Mijn 3° deelname in Waimes. Na mijn zadelbreuk van vorig jaar had ik dit jaar wat recht te zetten. In de hoop een goede uitslag te rijden in mijn categorie vertrok ik donderdagmorgen richting Waimes. Frisse bedoening daar want slechts 6-7° C.
Met in totaal 2000 deelnemers op de 3 afstanden veel volk in en om de startplaats.
Ik koos voor de Moyenne Cîmes met 65 km en 1352 hoogtemeters.
Bij de start stond ik redelijk vooraan en meteen werd er geknalt. Na nog geen 400 meter hoorde ik iets kraken aan mijn fiets. Ik dacht eerst dat de kader brak maar het bleek mijn vork te zijn die weerom defect was. Ze veerde nu meer dan anders maar ik kon verder rijden. Ik had een vrij goede start en tot km 20 kon ik mijn positie ongeveer behouden. Na 48' wedstrijd kwam ik door in een 85° positie algemeen op 651 starters. De eerste 20 km waren heel technisch en pittig. Ik verspilde hier al veel krachten en at te weinig tussendoor. Dat moest ik tussen km 20 en 40 bekopen; minder energie en minder kracht. Meerdere renners haalden me nu in en ik zakte terug naar een 96° plaats. Ondertussen haalden de eersten van de 85 km me in en haalde ik zelf de laatsten van de 45 km in, wat er voor zorgde dat ik geen zicht meer had op mijn positie. Na de lastige klim op de skipiste van Ovifat kwam het stuk door de hoge venen zelf. Ik kan je verzekeren, door de natte veengrond kun je niet rijden! Van op de venen was het de laatste 20 km grotendeels afdalen richting Waimes. Het parcours lag er, ondanks de vele neerslag, toch goed bij en dat haalde de snelheid naar omhoog. Met een gemiddelde van 17,40km/u haalde ik de finish in 3u44' en strandde daarmee op de 4° plaats bij de masters³ en 95° algemeen. Een goede uitslag maar toch wat bitter met een derde 4° plaats net naast het podium. Een motivatie om het bijde volgende in Theux beter te doen.
Uitslag op http://www.chronorace.be/web2/Classements/classement.aspx?eventId=6558415060994&mode=large&scope=categ&srch=ma3&IdClassement=8085
http://www.youtube.com/watch?v=2iHoJ2SxWA0
http://www.youtube.com/watch?v=1Zdpa_b2vGM&feature=related
Omdat er geen enkele Belgische meerdaagse in mijn agenda past dit seizoen zocht ik het in het buitenland. Samen met Belgisch kampioen Hans Planckaert trok ik verleden weekend naar de voor ons niet bekende Limousin. Het weerbericht van de streek voorspelde de laatste weken niet veel goeds en dat hebben we geweten...
Vrijdag trokken we voor een auto-ritje van 650 km richting Guéret en hadden we geboekt in de Campanile. Een goede beslissing want voor de volgende nachten waren we gelogeerd in sporthallen...
Zaterdagmorgen na een stevig ontbijt reden we naar de startplaats Dun-le-Palestel. Na de "tour d'honneur" in de gemeente startten we eindelijk met 182 renners en nog een pak recreanten aan een 3-daagse met veel vraagtekens. Welk soort parcours, welke concurrentie, ...?
De eerste etappe van 50 km van Dun-le-Palestel naar Guéret start heel snel. Iedereen wil vooraan zitten en ik blaas al snel mijn motor op. Hartslag 190 dus na enkele km al gas terugnemen. Ik moet een groot aantal renners laten inhalen en met het idee van "waaraan ben ik weer begonnen?" probeer ik het juiste ritme te vinden. Niet makkelijk want al snel moeten we door het water ploeteren die zo naar beneden komt gestroomd. Dit lijkt geen MTB-track maar gewoon een beek met losliggende stukken rots. Ik blijf in een groepje hangen die hetzelfde tempo aanhoudt tot ik me halfweg beter begin te voelen. Stilaan haal ik weer renners in en kan uiteindelijk finishen in 3u23' op een 85° plaats en word daarmee 5° in mijn categorie. Ik trek op het laatste nog een spurtje maar kan nipt de 4° in mijn reeks niet pakken. Nummer 3 eindigt 2' voor mij. Door mijn te felle start eindig ik met krampen en dat ziet er niet zo rooskleurig uit na 1 dag. Bovendien heeft de Racing Ralph-band achteraan te weinig profiel om maximaal rendement halen. Ik zal die vervangen door een Nobby Nic.
Het kamperen in de sporthal is een avontuur op zich. Achteraf leuk om mee te maken maar als je je vermoeid moet installeren (zie foto) ziet het er minder fraai uit. Het eten in het lyceum valt mee en we leren enkele sympathieke walen kennen. Om 22u00 de lichten uit en oren toestoppen voor het aanhoudende gesnurk (met 250 in één ruimte slapen valt niet mee). En dan maar proberen te rusten voor de volgende etappe...
De tweede etappe loopt over 80 km van Guéret naar Eguzon vnl. langs de Creuse, een rivier die aan de Maas doet denken. La Creuse slingert zich door het landschap en loopt door prachtige gorges. Een prachtige streek om te wandelen...
En dat doen zullen we ook doen!
De start na de gebruikelijke tour d'honneur verloopt weer heel snel maar is vlakker dan in de 1° etappe en ik kan in de eerste groep blijven. Ik vind een goed tempo en schat dat ik in een 50° positie zit. Goed gestart maar na 9 km rij ik plat. Een motard stopt om me te helpen maar veel binnenband heeft hij nog niet gezien in zijn leven. Mijn bommetjes doen het niet, de eerste pomp die me aangereikt wordt werkt niet en gelukkig kan ik van Erik Schotte van de Raketmannen zijn pomp gebruik maken. Ondertussen verlies ik zeker 10 minuten. Zo vroeg in de wedstrijd nefast want iedereen is zowat gepasseerd. Ik begin fel aan de achtervolging maar na 20 km haal ik haast niemand meer in en voel ik de kracht verminderen. Ik besluit dan maar om aan een matig tempo verder te rijden en proberen uit te rijden. Menigmaal aan stoppen gedacht tot aan de 2° bevoorrading waar ik Tim en Dieter van de Raketmannen terug tegenkom. Ik krijg terug wat moed maar het parcours is ondertussen veranderd in een modder-single-track waar meer te voet gegaan wordt dan gefietst. Deze strook is onmenselijk zwaar en het dragen van de fiets is lastiger dan ooit.
Met een gemiddelde van 13,8 km/u gaat het langzaam richting Eguzon. Bijna 6 uur onderweg en ik kom uitgeput aan. Ik eindig toch nog op een 93° plaats en blijf 5° in het tussenklassement. Na het fietsonderhoud en de douche weer valiezen uitpakken en kamperen, proberen te rusten en goed te eten al is de keuken niet zoals de vorige avond.
Om 21u30 de lichten uit want om 5u30 weer op.
Voor de start van de 3° etappe voel ik me zenuwachtig. Mijn benen voelen redelijk aan en ik hoop mijn 5° plaats te kunnen behouden. Ik sta 10' voor de 6° maar ook 10' achter de 4°.
De start van de 3° etappe is chaotisch en chauvenistisch. De Belgische toppers Rondelez, Vanmoortel en Planckaert laten zich verrassen aan de zogezegd geneutraliseerde start terwijl de plaatselijke jonge renners voorin alle volle gas wegvliegen. Ikke niet want ik kan opnieuw voorin starten. De 50 km van Eguzon naar Dun-le-Palestel belooft minder modderig en technisch te worden. Toch zitten er nog enkele loopstroken in maar met 18 km/u toch al een stuk vlotter. Ik voel me goed, alles loopt deze keer perfect en ik ben goed geconcentreerd. Terwijl ik gisteren het parcours onderging, zit ik nu ik de wedstrijd. Ik eindig 60° algemeen en 3° bij de masters³. Een goed resultaat die me op de 4° plaats algemeen brengt. Een boostje.
Met deze goede afsluiter kan ik met een goed gevoel terugblikken maar of ik volgend jaar terugkeer valt te betwijfelen. Al moet er gezegd dat de puike organisatie pech had met de natste editie in het 10-jarig bestaan.
Verslagen en uitslagen op:
http://www.creuse-oxygene.com/evenements/28-29-30-avril-grande-traversee-du-limousin-vtt.html
http://www.mountainbike.be/algemeen/actueel.php?subaction=showfull&id=1335934596&archive=&start_from=&ucat=3
http://www.bloggen.be/mtblily/
