Het BK marathon in het Nederlandse Eijsden kon rekenen op een sterk deelnemersveld. Voor mijn laatste afspraak van het seizoen dacht ik te pieken maar de rug- en nekpijn van de laatste weken stak stokken in de wielen. De voorbereiding was redelijk goed maar het vertrouwen was er niet echt.
Door de regen van de laatste dagen lag het parcours er zwaar bij. De eerste helft van de 105 km liepen door de Voerstreek met pittige en vooral km-lange beklimmingen. Waar ik de eerste kms vrij goed mee kon, moest ik al snel de rol lossen en vlogen de later gestarte amateurs me snel voorbij. Het klimmen was een gesel voor rug en nek. Samen met Stephan Maertens maalde ik de kms af maar zonder veel inspiratie. De laatste 20 km waren gelukkig iets minder technisch maar vlot ging het niet. De lange afstand had ik niet in de benen.
Opgeven staat weliswaar niet in mijn woordenboek en bij het binnenrijden van Eijsden was ik dan ook blij volgehouden te hebben. Maar als toemaatje had ik op 4 km van het einde nog een klapband waardoor ik al lopend de finish bereikte.
Ik werd 21° Belg bij de masters2.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten