Raid des Hautes Fagnes - Malmedy

This is definitely the hardest marathon in Belgium.

Nat, glibberig, bij momenten gevaarlijk, technisch, letterlijk OFF-road, wortelpaden, prachtige single-tracks.

Met 16 km/u op de teller weet je het wel. Malmedy is het moeilijkste parcours van alle Belgische marathons!

Met wat geluk mocht ik plaats nemen in de topbox. Opwarmen tot het laatste moment en dan gewoon plaats nemen vooraan het 625-koppige peloton op de 65 km. naast enkele toppers.

In de aanloop naar de eerste klim kan ik in 6° positie de eerste klim aanvatten maar al snel vliegen de jonge gasten me snel voorbij. Ik moet temporiseren en verlies plaats na plaats. Jonas Moenaert en Sammy Knockaert rijden me al snel voorbij. Ook Daphne Vandenbrande, NL kampioene en Kristien Neelen halen me in. Frustrerend maar het is niet anders. Verstandig blijven en niet forceren. De eerste 20 km zijn héél zwaar. De ene zware klim na de andere en de afdalingen vragen al even veel energie door de natte ondergrond. Met mijn Racing Ralphs, nog wat te hard geblazen ook, heb ik weinig vertrouwen. Na 20 km kom ik door op een 91° plaats. Er volgt nu een rustiger stuk, goed om een strak tempo te vinden. Veel plaatsen win ik er niet mee want na een 40-tal km rij ik in 92° stelling. Ondertussen brandt de zon goed in de nek. In de laatste 10 km kan ik mijn tempo goed aanhouden en haal meerdere renners bij. In de laatste afdaling op de trappen neem ik wat risico omdat ik nog een groepje van 5 voor me zie uit rijden. Het doet me deugd deze 5 in de straten naar de finish nog achter me te laten.Prachtige marathon maar veeleisend voor lijf en leden. Vooral mijn armen en rug zien zwaar af.

Vooraf had ik me als doel gesteld in de top-10 van de masters2 te eindigen en dat lukt ook. Ik finish in kop 4u op een 76° plaats algemeen en 9° plaats bij de masters2. Volgend jaar op naar de masters3 en hopelijk met dezelfde tijd. Volledige uitslag op:

http://www.chronorace.be/web2/Classements/classement.aspx?eventId=5970004541447&mode=large&scope=categ&srch=ma2&IdClassement=7019

La Reid Theux

Vierde keer, goede keer.

Bij de eerste deelname 2 x plat gereden. Bij de tweede zwaar gevallen en opgave. Derde keer verkeerd parcours gevolgd en 23 km verkeerd gereden. Ik zou hier nooit nog terugkomen. En toch...

La Reid is één van die top-marathons die elk jaar weer zo'n 1500 deelnemers aantrekt. Véél toppers en veel Hollanders ook, netjes verdeeld over de 3 afstanden (90-70-50 km). Ik kies voor de 70 km.

Dit keer een bewust matige start; met de startklim kun je je hier in 2 km stikkapot rijden. Meteen voel ik dat ik mijn vormpiek wat voorbij ben. Ik zak terug naar een 75° plaats bij de tussenpassage na 21 km aan de finish. Op het technische parcours weet ik toch redelijk stand te houden. Enkel de maag krijgt het moeilijk (teveel suikers). Aan de tweede bevoorrading moet ik stoppen voor water om de suikers af te lengen. Dat lukt maar ik ben bang om terug maagklachten te krijgen en veel durf ik niet meer te eten. Dat breekt me zuur op in de laatste 10 km. De laatste 2 klims geraak ik niet meer vooruit en moet nog een 10-tal plaatsen prijsgeven. Ik eindig met 3u51' 89° op 545 deelnemers en 15° op 141 masters2.

Puffen in Langdorp

30° C - puffen, dorst, stof...
Samen met de Vince gestart om 10u00. Vince stelde voor om voor samen voor mijn klassement te rijden. Een toffe geste en hiermee waren we snel gestart. Misschien wat te snel voor mij en het frustreerde mij dat Vince na elke klim mij moest opwachten. De moed zonk wat in mijn schoenen en we besloten het wat kalmer aan te doen. Bij elke klim was het echt zwoegen. Abnormaal gezien de betere weken voordien. Was plots alles weg? Teveel getraind? Vermoeid? Dat glaasje wijn van gisteren teveel? Veel vragen tijdens de lange rit. Vince was ook totaal uit zijn ritme en verloor ook zijn courage. Ik moedigde hem aan verder te gaan en aan een matig tempo trokken we onder een loden zon richting finish. Ik dronk 5 bidons leeg. Onderweg kwamen we meerdere renners met krampen tegen. Iedereen pufte en blaasde.
We finishten in dezelfde tijd van vorig jaar. Alleen de "moral" stond niet hoog na deze rit. De rugpijn en het moeilijk klimmen speelden in mijn hoofd. De volgende dagen had ik heel zware benen en terug hetzelfde gevoel in de bovenbenen als vroeger. Vandaag donderdag opnieuw es een volle training en gelukkig gevonden waar de oorzaak van het débacle van Langdorp lag, nl. het reservezadel die wat te hoog ingesteld stond. Zo zijn we terug goed vertrokken voor komende maandag in Theux.

Bad luck in Waimes

Het moest er eens van komen...
Dit seizoen nog niet veel pech gehad; op enkele spectaculaire en traditionele valpartijen na. Maar telkens kunnen uitrijden.
Vandaag dus niet.
Om 5u opgestaan om tegen 8u in Waimes te staan. Prachtig lentezonnetje (heel wat anders dan mijn vorige passage hier 3 jaar terug) en veel (schoon) volk aan de start.
Onze start staat mooi in beeld op volgende link: http://www.televesdre.eu/site/vtt_les_8e_cimes_de_waimes_avaient_des_allures_de_roc_d_azur_-7102-999-115.html
Om 9u vertrok de grote massa voor de 85 km. Ik had voor de 65 km gekozen met als doel een goede plaats te rijden bij de masters². Om 9u10 was het onze beurt en meteen werd er geklommen. Ik verraste me zelf door met de kop mee te gaan in de eerste klim en boven nog mee te zijn. Bij een tweede stuk bergop moest ik passen en reden me jongere renners voorbij, maar ik zat verdomd in een goede positie en die zou ik verdedigen.
Het parcours was zo goed als droog en zoals te verwachten zeer technisch. Veel losse stenen en vooral hoog uitstekende wortels maakten het klimmen en dalen zeer lastig. Vooral de armen hadden het zwaar te verduren. Bij de eerste Chronorace-controle passeerde ik in ...° positie en zat daarmee op de ...° plaats bij de masters².
Na een goeie 20 km sloeg echter het noodlot toe... In een steile en gevaarlijke afdaling waar velen van de fiets moesten, raakte ik het juiste spoor kwijt en kon me nog net rechthouden tegen een omgevaalen boom. Doordat mijn lichaamsgewicht hierbij volledig werd naar rechts geduwd, brak onder mijn kont mijn zadel. Eén van de carbon-bruggen had het begeven. Hopelijk telt de garantie... Toen ik te voet op het pad terugkeerde, kon ik zien welke voorsprong ik had opgebouwd tov enkele kompanen. Balen dus...
Hopelijk heb ik zaterdag in Langdorp niet opnieuw pech.