zondag 2 november 2008

Terug van start

Dit weekend trok ik me terug op gang na enkele bourgondische weekends.
Fiets in orde zetten - onder de kliete van kop tot teen - fiets kuisen - de wasmachine van Joke die kraakt van de modder - ... daar gaan we weer.
De fronttoertocht van de Frontbikers kon zaterdag als vanouds rekenen op nat weer. Het leek wel of het al twee weken aan één stuk geregend had. De tocht van 57 km was lang genoeg met de Scherpeberg - Rode Berg - Zwarte Berg en Kemmelberg op het menu.
Deze toertocht blijft - ondanks het slechte weer - één van de betere organisaties met een uitstekende bepijling en uitgebreide bevoorradingen.

zaterdag 13 september 2008

Farm Race Hoogstade

Vandaag in Hoogstade de Farm Race gereden. Een XC - rondjes rijden van 4 km zoals in het veldrijden - door de weides en akkers rond Hoogstade. Op de weides ging het nog, los van de koevlaaien, maar door de regen van de laatste dagen lagen de akkers er zeer zwaar bij. Geen modder maar precies "kolle". Er moesten 7 ronden van 4 km afgelegd worden door de 51 deelnemers. Na een snelle start kwam ik ongeveer in 15° positie aan de eerste zware strook en moest dan een aantal renners voor laten gaan om wat op adem te komen. Gedurende de wedstrijd werd ik dan niet meer voorbijgestoken en kon ik nog 2 tegenstanders inhalen. Vanaf de 3° ronde dubbelden we enkele tragere bikers, maar in ronde 6 werd ik zelf gedubbeld door de eerste 2 renners. Ik eindigde tevreden 20°. Bart Pattyn van Lingier Versluys werd 1° en 3 renners van De Groene Linde bezetten plaats 2, 3 en 4 (Matthias Haezebrouck, Brecht Lesage en Wim Degryse). Jammer dat er hier geen aparte klassementen gemaakt werden van de verschillende categoriën.

zaterdag 6 september 2008

Nu wél op het podium in Ichtegem

Door de Benelux Cup in Margraten (NL) en de Grand Raid Godfroid in Bouillon van morgen, was er weinig schoon volk komen opdagen voor de chrono in en rond Ichtegem vandaag. Een uitgelezen kans dus om een goede plaats te behalen, al weet je nooit wie voor en achter je start. Ik had enkel Olivier Weerbrouck van Lingier Versluys (Beachbikers) voor mij zien starten.
Het parcours van 50 km was tov van de vorige edities gewijzigd en meteen na de start zat ik vol tegen de wind in te rijden. Het leek wel of de wind in alle richtingen blaasde. Doordat ik teveel op kracht tegen de wind inreed, had ik vrij snel rugpijn. Daar er weinig volk was komen opdagen, moesten er geen inhaalmanoeuvers gedaan worden, maar alleen rijden betekent ook dat je je es niet kan wegsteken om uit de wind te rijden. Het parcours lag er goed berijdbaar bij op enkele stroken na. De laatste 7 km had ik volop rugwind en kon ik nog een goed tempo rijden. Uiteindelijk finishte ik in 1:45:34 aan een gemiddelde van 28,65 km/u met een eerste plaats bij de masters +35 en een tweede plaats algemeen. De tweede master Lieven Deschuyter deed er 16" langer over. Eerste algemeen was Jan Vlieghe (°1979) van Teamskelle met een tijd van 1:42:18. Olivier Weerbrouck (°1980) werd uiteindelijk vierde algemeen.

zondag 24 augustus 2008

Nét naast het podium!

Vandaag was er de jaarlijkse editie van de Houffa-marathon. Vijfde editie, vijfde deelname. Als er één wedstrijd is waar ik naar probeer te pieken is het deze wel. De laatste weken had ik wel een goed gevoel maar gisteren trok ik toch naar Houffalize met lichte twijfels. Vorig weekend had zijn sporen nagelaten in de benen. Veel te bourgondisch gefeest. Volgend jaar probeer ik te verjaren na de Houffa. Op training deze week had ik vermoeide benen en de hele week sliep ik slecht. Een goede nachtrust in Ol Fosse d'Outhe zorgde ervoor dat ik toch fris aan de start kwam. "De kop" zat goed en zonder veel stress kon ik op de eerste rij postvatten voor de chrono van 50 km. Ik kies steevast voor de kortste afstand omdat ik mezelf een beetje ken. Doseren is nl. iets wat ik niet goed beheers...
De start zelf op het marktpleintje was super, al wist ik niet goed wat er gebeurde. Ik was eerst weg en begon als eerste van het peloton van 400 renners aan de eerste klim. Ik werd er een beetje euforisch van en dacht: dit kunnen ze me niet meer afpakken. Bovenop de asfaltklim draaide ik als 10° de wei in. Natuurlijk met een veel te hoge hartslag, maar ik hoorde iedereen daar puffen. Ik moest nu wel wat doseren en kon het hogere tempo van mijn voorgangers niet volgen. Enkele renners reden me voorbij terwijl ik angstvallig keek of er veertigers bij waren. Zo dicht bij de kop van de wedstrijd konden er niet veel masters voor mij zitten, dacht ik. Eentje reed er mij voorbij en ik probeerde zo dicht mogelijk in zijn buurt te blijven. Dat lukte vrij goed en stilaan vond ik het goede ritme.
Mijn zelfvertrouwen kreeg een boost en aan km. 20 haalde ik hem bij. Ondertussen hadden we de staart van de 75 km-renners al bijgehaald en was het op het glibberig en modderig parcours slalommen om die in te halen. Bij één van die maneuvers ging ik tegen de vlakte en mijn "tegenstrever" was 't gat in. In de volgende 10 km. stak er mij niemand voorbij en aan km. 30 had ik hem weer te pakken. Tot km. 36 reden we om beurt op kop tot ik - voor de verandering - knal op een steen stootte met mijn achterwiel. Snake-bite en paniek. Onder de modder een binnenband vervangen is geen sinecure. Terug op de fiets was ik het ritme kwijt en het kopje hing de volgende 5 km. naar beneden. Ik volgde gedwee het ritme van de tragere renners en was bang terug plat te rijden. Nogmaals gestopt om de band wat bij te pompen. Met "always believe in your goals" in mijn hoofd vond ik mijn "moral" terug en de laatste 10 km. haalde ik terug wat renners in, waaronder mijn kompaan van daarstraks met mechanische pech. Ik bolde over de meet na 3u13' alles geven op een zeer zwaar parcours en hoopte op een top-50. Ik werd uiteindelijk 25° en eindigde 4° bij de masters. Juist, nét naast het podium. Op naar volgend jaar...







vrijdag 15 augustus 2008

Poperinge XL 15/08/08


Vandaag met Gino naar Poperinge getrokken voor de prachtige marathon in het West-Vlaamse en Franse Heuvelland.
Omdat we tijdig terug moesten zijn, kozen we voor de 80 km. Dit is de XL-versie. Je kunt er ook 100 km. (XXL) en 120 km. (XXXL) doen, naast de 35, 45 en 60 km.
De vrees dat het parcours zeer zwaar zou liggen na de regenval van de laatste dagen was ongegrond. Het parcours lag er overal goed bij en de zon was van de partij (eindelijk!).
Volgende "bergen" werden ons onder de wielen geschoven: Boeschepeberg, Catsberg 2x, Zwarteberg, Rode Berg, Kemmelberg en Scherpenberg. De 3 bevoorradingen waren weerom zeer verzorgd.
Daar de chrono in Geraardsbergen niet doorging kwamen we onderweg schoon volk tegen. Nicolas Vermeulen, onze beste marathonrijder, was er samen met meerdere Lingier-Versluys-renners. Ook De Groene Linde was goed vertegenwoordigd.
Meer dan 2000 mountainbikers trotseerden onze heuvels.
Met een gemiddelde van 22,9 km/u op 80 km. kunnen we best tevreden zijn.

zondag 10 augustus 2008

Les Cimes de Waimes 2008 EBBT



01/05/08 Waimes: opgestaan om 05u00 om tijdig in Waimes aan te komen. Na enkele warmere lentedagen is het ginderachter bitter koud om te starten (5°C). Bovendien voorspellen ze regen. Op de parking kijkt iedereen rond om te zien welke kledij de tegenstanders aantrekken. De inschrijving verloopt vlot zodat ik snel wat kan opwarmen. In de 2° startbox sta ik gelukkig vooraan net achter de toppers in box 1. Ik start naast Ilke Dejongh die 4° zal eindigen bij de dames en in het wiel van Gerben De Knegt, de Nederlandse cyclocrosser. Dat wiel ben ik al na 50 meter kwijt, tedju.
Les Cimes de Waimes is een chrono-race over 70 km. met 1615 positieve hoogtemeters over 8 beklimmingen. Het parcours loop o.a. over de ski-piste van Ovifat en over Signal de Botrange.
De eerste beklimmingen volgen elkaar snel op. Al snel voel ik hevige rugpijn bij het klimmen. Dan maar op souplesse naar boven ipv op kracht, maar bij elke klim moet ik mij laten voorbijsteken. Op Cime 6, de skipiste van Ovifat, is het harken om boven te geraken. Gelukkig kan ik daar even op adem komen boven aan de bevoorrading. Van daar af is de rit minder zwaar en rij ik ook comfortabeler door. Finishen doe ik in de beloofde regen op een 292° plaats op 521 renners.
Bij aankomst worden alle renners verwend met een spaghetti én een gratis foto.
Wat mij betreft één van de mooiste ritten en de beste Waalse organisatie die ik ooite meemaakte.
http://www.les-cimes-de-waimes.be

Foto's Ardennes Trophy 2008 EBBT






Malmédy 2008 EBBT






Vandaag zijn we naar Malmedy afgezakt om de marathon van 115 km te rijden. Afzakken betekent om 5u vertrekken om tijdig in Malmedy klaar te staan.
Van De Groene Linde zijn we met z'n vieren. Bert en Wesley Luca zijn er ook.
Gezien de lange afstand spreken Gino en ik af goed te doseren.
De start is er eentje om in te kaderen. Meteen na de aanloop volgt er een lange, steile klim. Gino z'n ketting gaat er even af maar hij kan terug aanpikken. Ik voel me goed, ondanks de buikgriep van de voorbije dagen, en neem meteen het voortouw. Misschien voel ik me wat té goed want na 20 km begint het al wat minder te lopen en na 40 km zit ik er helemaal door. Waarschijnlijk zal die buikgriep mij toch parten gespeeld hebben. Na 46 km geef ik er de brui aan en zoek de weg naar Malmedy terug. Blijkt dat toch nog wel 25 km op en af te zijn, zeker?
Gino maakt de 115 km wel vol en komt na 8u22' aan. Bert eindigt sterk 10° op de 90 km. en Wesley wordt knap 20° op de 115 km. in 6u17'.
Voor mij volgt een weekje rust zonder fiets.

Langdorp 2008 Visa Chrono Challenge







Een uitgebreide delegatie van De Groene Linde trad aan in de chrono van Langdorp, de tweede wedstrijd van de Visa Chrono Challenge. Bert en Luca, Hans, Manuel, Pieter, Gino, en ik trotseerden de 85 km.
Langdorp is sowieso een zware dobber maar nu zorgde de regen voor een ware modderpoel die het parcours nog zwaarder maakte. De gemiddeldes zeggen genoeg.
Bij de opwarming waren Gino en ik de groep uit het oog verloren en startten dan maar even na 10u00 met die zekerheid dat onze snelheidsduivels ons snel zouden inhalen.
Het duurde even, maar even voor halfweg stoven Bert, Luca en Pieter ons voorbij. Hans, die na de eerste lus even uit de bocht ging haalde ons in aan de derde bevoorrading halfweg koers.
Ik stelde dan aan Gino voor dat hij zijn eigen tempo moest rijden, want ik vond mijn ritme niet. De laatste 20 km. leverde ik een gevecht met mijn fiets. Mijn schijfremmen waren door het vele water en zand volledig op waardoor ze bleven slepen en ik dus eigenlijk met de remmen toe reed.
Ondanks de zware omstandigheden blijft dit wel een prachtige chrono met een puike organisatie.

Meer foto's Costa Brava






Calonge - La Bisbal - Cassà de la Selva - Calonge

Na de zware rit van gisteren besluiten we het vandaag iets rustiger aan te doen op de racefiets. Nou ja, rustiger ... de weg die we uitstippelen is bij nader toezien 65 km. en bevat 3 prachtige geleidelijke klimmen door de bossen van het natuurreservaat Les Gavarres. Vooral de beklimming vanuit La Bisbal (109 m) naar Santa Pellaïa (406 m) is fantastisch.


We kruisen op onze weg nogal wat collega-fietsers die ons vriendelijk groeten, iets wat we in ons landje verleerd zijn. Op deze rit doen we La Bisbal aan. Een stadje bekend om zijn keramiek. In de buurt liggen Peratallada, Pals, Palafrugell. Prachtige dorpen waar de tijd is blijven stilstaan en die zeer mooi gerestaureerd zijn. Veel fietsers doen deze trekpleisters aan tijdens dagtochten. Een ideale manier om de streek te verkennen. Onze rit beperkt zich tot het sportieve en beschrijft de driehoek Calonge - La Bisbal - Cassà de la Selva en langs Romanyuà de la Selva terug naar Calonge.



Met wat meer tijd rij je door vanuit Cassà de la Selva via Llagostera naar Tossa de Mar om dan langs de mooiste weg van Europa (GI 682) terug te keren langs San Feliu de Guixols naar Calonge. Die mooiste weg loopt langs de ruwe rotskust van de Costa Brava met prachtige uitzichten. Echt een aanrader.

Op onze "rustige" rit halen we een gemiddelde van 27,5 km/u en een veel te hoge hartslag. Morgen écht rustdag dus ...

woensdag 6 augustus 2008

Route 33 Puig Cargol

Ook deze route start in Calonge en wordt er één van 32 km en 700 positieve hoogtemeters. Het belooft terug een pittige rit te worden.

De klim naar Puig Cargol is heel zwaar en technisch moeilijk. In een paar kilometer worden heel wat hoogtemeters verslonden.
Door de slechte bepijling boven doen we sommige stukken zelfs twee maal. Een goeie training.
Bijna op de top zijn we het spoor terug kwijt en nemen we een brede afdaling richting Calonge en slaan daar richting La Bisbal in waar we het punt weten liggen waar we terug op route 33 komen.
Van daar af is het klimmen naar de ruïne van Sant Cebria dels Alls, een oude kapel. Het gaat geleidelijk omhoog (10 à 12 %) op een breed pad. Niettemin gaat de hartslag constant over de 180 bpm omdat we stevig doortrekken op het middenblad.
Boven aan de ruïne beslissen we om een stuk route 27 te volgen tot aan de Puig d'Arques en dan route 9 omgekeerd af te dalen tot Romanya de la Selva.
Een ritje die in de benen zit door het prachtige klimwerk. Jammer dat we op deze route reeds 3 jaar de weg kwijtraken door de zwakke bepijling.

Route 32 Can Mont

VANDAAG IS ROOD ... de kleur van de route, zou Borsato zingen. Wie ooit deze rit rood kleurde, moet de avond voordien wel héél diep in het glas gekeken hebben. M.i. is dit donkerzwart want heel technisch en qua intensiteit de gelijke van route 8 en 9.
Ondertussen is kompaan Gino ook in de buurt en aangezien we gisterenavond in de Cava gedoken zijn, lijkt dit kort parcours aangewezen.
Om aan het startpunt in Calonge te geraken, hebben we gelukkig al wat asfaltkilometers in de benen als opwarming want meteen na het startpunt wacht ons een lange klim. En wat voor één! Can Mont is technisch héél zwaar. Soms op los grint, soms op rotsen die wel trappen lijken, soms op losse stenen. Stijgingsgraad tot 22%. De hartslag piekt tot 196 bpm, alleen al om op de fiets te kunnen blijven. Wie hier zonder voet aan de grond te zetten boven geraakt, is technisch onderlegd.
Bijna boven is de bepijling minder goed. Van de vorige jaren weten we dat we even over privé-terrein - prachtzicht heeft die kerel hier - moeten en houden dan links aan.
Boven storten we ons met grote snelheid naar beneden. Topsnelheid off-road 61 km/u. Belangrijk hierbij is de bandenspanning. Te hard pompen is gevaarlijk bij het dalen op het grint en zeker oncomfortabel bij het klimmen op harde ondergrond. Te zacht is gevaarlijk voor snake-bite. Ik steek voor en achter zo'n 2.6 op mijn Schwalbe Nobby Nic 2.1. Over alle ritten hier rij ik hiermee geen enkele keer lek.
We worden het afdalen duidelijk weer beter gewend, zeker nu we met twee op weg zijn. Niet overmoedig worden nu.
Beneden aan de weg naar Calonge start het vlakkere gedeelte van deze rit met enkele pittige, technische stukken. Boomwortels dwingen ons van de fiets.
Een korte rit met moeilijke, technische stroken. De Cava-kater is vlug doorgespoeld.

Route 8 Castell d'Aro

Vanuit het Centre BTT in Castell d'Aro starten 3 routes. Via de oude spoorlijn kan je kiezen tussen groen (route 1 - 9 km - vlak), blauw (route 2 - 17 km - 100 HM) of zwart (route 8 - 26 km - 600 HM). Ik deed de zwarte route reeds de vorige 2 jaar en weet wat ik kan verwachten. Veel tijd om op te warmen wordt je niet gegund (nou ja, bij 30°...). Meteen na de start volgt een zeer technische klim. Vooral de losse stenen spelen je hier parten naast de 15 à 20 % stijgingspercentage. Na de moeilijke start gaat het linksaf op een breder pad waar een kraan het grint volledig losgewoeld heeft. Dit maakt het klimmen heel zwaar want je zakt zowaar diep in het grint. De hartslag piekt naar 180 bpm, het zwaarste stuk van de rit. De Spaanse kraanman kijkt verrast op als hij me ziet zwoegen en roept beleefd "Ola" (goeiedag). Op dat moment wens ik hem naar een andere planeet maar groet hem toch beleefd terug. De klim gaat verder op normalere ondergrond tot aan de golfterreinen van El Mas Nou. Ondertussen is het genieten van het zicht op de Middelandse Zee.
Boven op de Serra Llonga gaat het rechtsaf het bos in voor een lange indrukwekkende afdaling met haakse bochten en vooral veel "drempels", aangebracht om het wassende water van de berg af te leiden naar het bos. Jumpen over de drempels houdt wel wat risico in door het losse grint.

What goes down must go up ...
Wat volgt is een prachtige klim van 3 km. naar Romanya de la Selva. Verse uitwerpselen van everzwijnen doen mij op slag iets sneller klimmen, maar ik krijg de beestjes gelukkig niet te zien. Vanaf Romanya gaat het snel naar beneden langs de typische paden, maar nu fel uitgesleten door het water. Opletten hier om niet verkeerd te rijden. Beneden kom ik op de oude spoorlijn en kan ik de gemiddelde snelheid van de rit wat optrekken tot in Castell d'Aro.
Dit is een korte route maar 600 hoogtemeters overbruggen in 26 km. kan tellen, niet? Wie daarenboven de ganse rit in het zadel kan blijven is een echte techneut.

maandag 4 augustus 2008

Route 9 Romanya de la Selva

Nu de benen de vermoeiende reis wat verteerd hebben en ik gisteren wat losgereden heb op de weg, kan het zwaardere werk beginnen. Route 9 is een zwarte piste met start in Romanya de la Selva (325 m.) , een klein gehucht een 10-tal km. met 2 voortreffelijke restaurants waarvan er één (El Refugi) door een Vlaming wordt uitgebaat. Even het asfalt volgen richting Calonge en dan links de bossen in. De lange klim naar Puig d'Arques start matig maar naargelang de top nadert, wordt de beklimming zwaarder. We klimmen dan ook naar 531 meter hoogte op de typische paden met losliggende stenen, rotsen en grint. De tikker gaat hier vlot naar 170 bpm. Het zweet druppelt van onder de valhelm. Dit is genieten: puur klimwerk in een prachtige omgeving met ongelooflijke vergezichten. Boven op Puig d'Arques is het zicht fenomenaal. Veel tijd om te genieten is er niet; er is nog een weg af te leggen. Ik duik nu steil naar beneden. Opletten toch voor de vele kloofjes ingesleten door het water en voor het losliggende grint in de bochten.
Op het laatste stuk afdaling op een recht stuk tekent de Polar 60 km/u op. Nu dwarsen we de weg naar Calonge; meteen het laagste punt (50 m.) op de route. Dat betekent dus weer klimmen naar ons startpunt op 325 meter hoogte!
Aanvankelijk volg ik de uitgedroogde bedding van de Rio Daro. In het bos volgt wat klimwerk met de fiets op de rug en meteen start de lange klim naar Roca Rovira. Het wordt een nijdige klim langs de kapel Santa Maria de Fenals met een prachtig zicht op de urbanisaties van Calonge. Tijdens het klimmen hou ik de hartslagmeter in de gaten. Ik probeer een ritme aan te houden onder de 165 bpm. Zo rij ik comfortabel naar boven. De laatste bochten zijn technisch met losliggende stenen. Vorig jaar verloor ik hier nog mijn evenwicht. Nu geraak ik zonder averij boven en beland tussen de prachtig onderhouden golfterreinen van El Mas Nou. Op het laatste stuk op de Serra Llonga kan snelheid gemaakt worden tot aan het startpunt.

Twee uurtjes goed doorgefietst en een pak hoogtemeters in de benen. Een aperitiefje verdiend zeker?

Costa Brava 2008


In de mountainbike-vakbladen lezen we veel over fantastische buitenlandse trips met de mountainbike. Maar meestal had dit over verre oorden waar niet iedereen naartoe kan en zeker niet met het gezin.
Aan de Costa Brava - dichter bij huis dus - vond ik echter een ideale vakantie voor ons gezin met voor elk wat wils.
In Calonge huren we reeds 3 jaar een villa met zwembad in een rustige buurt een 10-tal km. van de kust. In de buurt zijn er 1001 mogelijkheden om je vakantie te boeken: appartement, villa, camping, ...
Wij houden van de rust van het natuurreservaat Les Gavarres met zijn uitgestrekte bossen en bergen en onze kinderen van 20, 18 en 12 zien dan meer de drukte van de Costa Brava (Platja d'Aro) zitten. Meteen zitten we temidden een prachtig mountainbike-paradijs dat qua technisch niveau zelfs wat hoger staat dan onze eigen vtt-parels Houffalize en Malmedy. Je vindt er ook makkelijke routes maar de zwarte pistes zijn hier wel "donker-zwart".
In het "Centre BTT" in Castell d'Aro kun je terecht voor kaarten en info, douches, technische hulp, bike-wash, ... Toch iets wat wij niet kennen in België.
Meestal is de bepijling van de routes vrij goed, maar her en der valt dit wel es tegen. De detailkaartjes zijn dan wel handig.
Je trekt best niet alleen de bossen in. Veel mensen kom je echt niet tegen in dit uitgestrekt gebied. Bij technische of lichamelijke pech kom je best niet alleen te staan.